آشنایی با پوشش های کامپوزیتی (بخش سوم)
سختي پوشش‌هاي الكترولس كامپوزيتي به شدت تحت تأثير ذرات هم‌رسوب در پوشش قرار دارد كه با توجه به نوع ذرات، سختي كاهش يا افزايش مي‌يابد. در پوشش‌هاي كامپوزيتي با ذرات روانكار به دليل طبيعت ذرات نرم، سختي كاهش مي‌يابد ولي در پوشش‌هاي كامپوزيتي با ذرات سخت، با افزايش درصد ذرات هم‌رسوب، سختي افزايش خواهد يافت. دليل افزايش سختي در پوشش‌هاي حاوي ذرات سخت آن است كه وجود ذرات در زمينه سبب مي‌شود كه ميزان تغيير فرم پلاستيكي زمينه پوشش كمتر شده و لذا سختي افزايش يابد. جدول 4 سختي پوشش‌هاي الكترولس كامپوزيتي مختلف را نشان مي‌دهد. درصد مشاركت ذرات، درصد فسفر و عمليات حرارتي پارامترهاي تعيين‌كننده سختي اين پوشش‌ها هستند.
تاثير عمليات حرارتي بر سختي پوشش‌هاي الكترولس كامپوزيتي Ni-P-SiC و Ni-P-PTFE در مقايسه با پوشش الكترولس Ni-P درشکل 1 نشان داده شده است. در همه پوشش‌ها تغييرات سختي روند مشابهي را دنبال مي‌كنند كه دلالت بر وجود مكانيزم يكسان تغيير سختي در آن‌ها دارد. افزايش سختي تا دماي 400 درجه سانتي‌گراد ناشي از رسوب تركيب بين‌فلزي Ni3P در پوشش است. رشد رسوبات و خشن شدن آن‌ها و همچنين كاهش عيوب شبكه دليل كاهش سختي در دماهاي بالاتر عمليات حرارتي است.
جدول 1: سختي پوشش‌هاي الكترولس كامپوزيتي Ni-P
شكل 4‑5: تغييرات سختي بر حسب دماي عمليات حرارتي
